چکیده   مقدمه: مشکلاتی که پس از ضربه مغزی یا بیماری‌های دستگاه عصبی رخ می‌دهد منجر به بروز محدودیت‌های حرکتی و کلامی برای مدت طولانی در افراد می‌شود. پیشرفت‌های صورت گرفته در زمینه ارتباط مغز انسان و کامپیوتر (BCI) امکان شناسایی و طبقه‌بندی فعالیت‌های الکتریکی و متابولیک مغز و تبدیل آنها به یک فرمان کنترلی برای کامپیوتر و یا یک دستگاه مخصوص را فراهم می‌نماید. هدف از مطالعه حاضر مروری بر کاربردهای سیستم BCI در علم توان‌بخشی با رویکرد بازتوانی ارتباط با محیط پیرامون بود. مواد و روش‌ها: هدف استفاده از سیستم BCI به طور کلی یا ایجاد یک توانایی از دست رفته در فرد و یا بهبود توانایی تحلیل رفته می‌باشد. بر همین اساس سه کاربرد عمده برای سیستم BCI عبارت است از ایجاد امکان حرکت اعضای بدن، ایجاد قدرت تکلم و کنترل تجهیزات مختلف به منظور انجام فعالیت‌های روزانه. برای بررسی پیشرفت‌های صورت گرفته در این عرصه‌ها مقالات مرتبط با موضوع که تاکنون در مجلات و کنفرانس‌های معتبر ارایه گردیده مطالعه شده است. یافته‌ها: مفاهیم و اصول BCI به همراه فن‌آوری‌های مورد استفاده در این عرصه و آخرین پیشرفت‌ها در زمینه بهبود عملکرد سیستم‌های BCI در این مقاله ارایه شده است. در انتها نیز ظرفیت‌های موجود برای استفاده از سیستم  BCIو کارهای مورد نیاز برای توسعه بیشتر استفاده از آن در توان‌بخشی مورد بحث قرار گرفته است. نتیجه‌گیری: در 20 سال اخیر تلاش‌های بسیاری به منظور افزایش راندمان و سرعت انتقال داده در سیستم های BCI مبتنی بر EEG صورت گرفته است. برای دستیابی به این اهداف یک سیستم تبادل داده پرسرعت بین مغز و کامپیوتر مورد نیاز می‌باشد. تاکنون راهکارهای گوناگونی برای ایجاد یک ارتباط بدون تاخیر بین دستورات مغزی صادر شده و فرامین کنترلی تولید شده برای دستگاه‌ها معرفی شده است. کلید‌واژه‌ها: سیگنال‌های الکتروانسفالوگرافی، واسط مغز و کامپیوتر، توان‌بخشی